Canım arkadaşım seni hiç unutmayacağım .
o zamanlar çünkü hiç bir şey umurumuzda değildi ne güzelde yapmışız.Sonra evlendik bazen görüşmelerimize ara versek de kalbimiz birlikteydi ve bir şekilde hep görüşmeye devam ettik.Kızlarımıza hamile kaldık iki yuvarlak top olarak ortalıkta gezmeye devam ettik.İkisininde kız olacağını öğrendiğimizde çok sevinmiştik bizim gibi onlarda beraber büyüyecekti,beraber gezecekti en son evde görüştüğümüzde hatta bundan konuşmuştuk.
Yaramız kabuk bağlayacak zamanla ara ara sızlayacak biliyorum ama arkadaşımı bir daha göremeyecek olmak çok çok üzücü.Arkasında bıraktığı onu seven arkadaşları,kalp krizi geçirip cenazesine bile gelemeyen annesi,rüyada gibi bakınıp ne olduğunu anlamaya çalışan kızı,karşı kaldırımdan başsağlığı dileyenlerin arasından beni görüp de ellerini açıp bana gitti diyen gözlerle bakan aylarca hastanelerde sabırla ilgilenen eşi ....
Bu yazıyı paylaşmak istememin sebebi birilerini seviyorsak ve onları ayrı bir yerde tutuyorsak lütfen daha çok vakit geçirelim ve sevdiğimizi daha çok hissettirelim bu dünyada geçirdiğimiz zaman çok kısa ve boş aslında yaşarken uzun ve sıkıcı gelebiliyor ama kaybedince daha iyi anlaşılıyor. Daha iki gün önce arayıp ona çok önemli bir şey söyleyecekken vaz geçtim üzülmesin sonra söylerim diye düşündüm ama artık sonra yok
Rahatsızlığı sırasında arkadaşımla hiç resim çektirmedim çünkü ona sen iyileşemezsen hatıra kalsın düşüncesi olmasın diye saçma bir düşünceye sahiptim ve şimdi çok pişmanım:(....
